Volgens recent onderzoek maken twee op elke drie Franse burgers zich ‘ongerust’ over hun president Macron. De Fransman Michel Geoffroy noemt hieronder minstens tien goede redenen waarom zij zich inderdaad zorgen moeten maken over de autoritaire ontwikkelingen binnen hun overheid.Geoffroy publiceerde dit essay op 11 februari 2019 op de (rechts-identitaire) website van het Franse Polémia. Hij is de auteur van het boek La Super-classe mondiale contre les peuples – Wereldelite tegen de volkeren. Frankrijk bevindt zich net als ons land i
n een situatie waarin de kritiek op de bestaan de orde van beide flanken, links en rechts, afkomstig is; net als de beweging van de Gele Vestjes zelf, is de politieke signatuur niet altijd duidelijk. Wij beschouwen dit echter als een belangrijk document dat het verdient om bestudeerd te worden (red.)
1. Wet op nepnieuws
Macron heeft een wet laten aannemen tegen nepnieuws. Hiervan is het doel officieel dat één enkele rechter tijdens een verkiezingsperiode snel informatie kan beoordelen die als fake is te beschouwen. Maar dit begrip fake informatie blijft zeer vaag, en dit opent de weg naar een gerechtelijke censuur van die informatie die de macht in de wielen rijdt wanneer deze zich aan de kiezers presenteert. De wet op het nepnieuws is eigenlijk gericht op alternatieve media die informatie verspreiden die ingaat tegen informatie van de reguliere media, waarvan de geloofwaardigheid in de publieke opinie steeds verder afneemt vanwege hun duidelijke vooringenomenheid. En anders dan men vaak hoort beweren, zal deze wet ook worden toegepast. Waarom zou de president de wet anders met zoveel volharding hebben doorgezet?
want de mensen zijn sceptisch over referenda, na twee maal te zijn bedrogen. Daarnaast is men òfwel niet op de de hoogte van waar het over gaat, òfwel onverschillig, onder het motto, ‘we worden toch wel afgeluisterd.’ Maar als eenmaal een sterke staat en een permanente noodtoestand zijn gevestigd, zullen ze niet meer worden afgeschaft. We hebben dus een éénmalige kans om deze overval op de democratie ongedaan te maken.
is dat het niet alleen maar gaat om geweld tegen de politie, maar om een politiek proces. Daarbij is het doel om het verzet tegen de ‘sociale staatsgreep’ van Macron en zijn regering te criminaliseren.