In mei 2019 is ons land bezocht door een grote groep antifascisten van de VVN-BdA Ostfriesland: één van de circa tachtig afdelingen van de Duitse Vereniging van Vervolgden van het Naziregime – Bond van Antifascisten. Het Comité van Waakzaamheid heeft hen onderdak geboden en in contact gebracht met Nederlandse antifascisten, vredesactivisten en vakbondsleden. Zij hebben in onder meer het Amsterdamse Verzetsmuseum hun ervaringen uitgewisseld. Vervolgens heeft een delegatie van het CvW in juli een tegenbezoek gebracht aan deze VVN-BdA-afdeling. Bezichtigd zijn toen ook het concentratiekamp Engerhafe, nevenkamp van Neuengamme, en het stelsel van vluchtroutes naar Groningen in de oorlogstijd.
Bij de herdenking van de machtsoverdracht aan Hitler, op 30 januari 1933, is precies 87 jaar later in Emden een kritische toespraak gehouden door Sonja Ryll namens de VVN-BdA. Hierin hekelt zij onder meer de verzwijgcultuur tijdens andere herdenkingen in haar land. Verder benoemt zij de massale infiltratie door rechtsextremisten in Bundeswehr en politie, en de toenemende onderdrukking door het Duitse staatsapparaat van antifascisten.
Verzwegen verleden
Wie 27 januari 1945 herdenkt [de bevrijding van Auschwitz], moet ook 30 januari 1933 herdenken [de machtsoverdracht aan Hitler]. Het is noodzakelijk om dan ook na te denken over de oorsprong en het ontstaan van het fascisme.
De herinnering aan de slachtoffers moeten we daarbij koppelen aan de herinnering wie de daders waren. Dat wil zeggen: we moeten de schuldigen benoemen en ook degienen die geprofiteerd hebben van het vestigen van de naziheerschappij in Duitsland en van het ontketenen van deze oorlog.
zich met verliezen terugtrekken uit Mogadishu (Somalië) en vier jaar later begon een grootschalig trainingsprogramma om herhaling te voorkomen. In Irak bleek hoe moeilijk, ja feitelijk onmogelijk die opgave is. 
want de mensen zijn sceptisch over referenda, na twee maal te zijn bedrogen. Daarnaast is men òfwel niet op de de hoogte van waar het over gaat, òfwel onverschillig, onder het motto, ‘we worden toch wel afgeluisterd.’ Maar als eenmaal een sterke staat en een permanente noodtoestand zijn gevestigd, zullen ze niet meer worden afgeschaft. We hebben dus een éénmalige kans om deze overval op de democratie ongedaan te maken.